Η εαρινή σύναξη των τοποτηρητών

Carlos Latuff

ἦλθ', ἦλθε χελιδὼν
καλὰς ὧρας ἄγουσα,
καλοὺς ἐνιαυτούς,
ἐπὶ γαστέρα λευκά,
ἐπὶ νῶτα μέλαινα.

παλάθαν σὺ προκύκλει
ἐκ πίονος οἴκου
οἴνου τε δέπαστρον
τυροῦ τε κάνυστρον.
καὶ πυρῶν
ἁ χελιδὼν καὶ λεκιθίταν
οὐκ ἀπωθεῖται. 

πότερ' ἀπίωμες ἢ λαβώμεθα;
εἰ μέν τι δώσεις· εἰ δὲ μή, οὐκ ἐάσομεν,
ἢ τὰν θύραν φέρωμες ἢ θοὐπέρθυρον
ἢ τὰν γυναῖκα τὰν ἔσω καθημέναν·
μικρὰ μέν ἐστι, ῥᾳδίως νιν οἴσομες.

ἂν δὴ φέρῃς τι,
μέγα δή τι φέροιο.
ἄνοιγ' ἄνοιγε τὰν θύραν χελιδόνι·
οὐ γὰρ γέροντές ἐσμεν, ἀλλὰ παιδία.


Μάρτης ήτανε και τότε, το 1986 θαρρώ που πάλι βομβαρδίζανε τη Λιβύη...
Τότε βέβαια είχαμε κατέβει στα πεζοδρόμια, νεαρά παιδιά είμαστε...
Ύστερα ακολούθησαν κι άλλες ισημερίες :
 η χελιδών του πολέμου ποτέ δεν ξεχνούσε τα μέρη μας

και μεις όλο και ανοίγουμε τη θύρα
μη μας πάρουνε ολόκληρη τη θύρα και το υπέρθυρο
κατά πως λέει το τραγούδι...

Καλήν άνοιξη σας εύχομαι...


(τα δώρα προσφορά από την ακανόνιστη)