武士道 (ο δρόμος του πολεμιστή)

Η γη χορεύει στο ρυθμό των ρίχτερ
τινάζει το υδάτινο φουστάνι της πάνω στη φιγούρα
και καταπνίγει πόλεις και χωριά
ραγίζει κάτω απ' το τακούνι της
την ανθρώπινη ματαιοδοξία
και την επιστημονική του (αν)επάρκεια.
Ύστερα ορμούν οι αγορές.
Σαν τα όρνια της ερήμου
όπου συμφορά και καταστροφή
σπεύδουν να αποτελειώσουν τα πτώματα.

Όμως προσέξτε διότι πρόκειται για τη χώρα των Σαμουράι.
Προσήλωση, αυτοέλεγχος, άσκηση σωματική και πνευματική
Ηθικοί κανόνες και
(ξέρετε επί αποτυχίας)
Χαρακίρι....

Και τι είναι αυτές οι αγορές τέλος πάντων;
Βαρέθηκα ν' ακούω αυτή την απειλή
σαν το δράκο του παραμυθιού να ξεπροβάλει από παντού
σαν την κουτσομπόλα να επηρεάζεται από τις δηλώσεις του ενός και του άλλου.
Να ταπεινώνει τα κράτη.
"΄Εχουν κανόνες οι αγορές"
Τι κανόνες έχουν οι αγορές;
Κανόνες έχουν οι Σαμουράι.
Οι αγορές- και όσοι τεχνιέντως κρύβονται πίσω από αυτό το προσωπείο-
είναι σαν κάτι τάγματα Ιησουιτών αφιερωμένα στο Μαμωνά
Και ποιος ο ρόλος των κρατών στο κάτω- κάτω
εάν όλα διέπονται από τους νόμους των αγορών;
Κι αν τα κράτη χρωστάνε, ας δωθούν λοιπόν
Να δω τι θα κάνουν οι αγορές με τα δάση, τα ποτάμια
τι θα κάνουν με τις ανθισμένες κερασιές
με τους ερωτευμένους ανθρώπους
Ξέρουν να γελούν οι αγορές;

Ας πάρουν λοιπόν ό,τι υπάρχει πάνω σε αυτή τη γη-
έτσι κι αλλιώς ψεύτικη είναι η κυριότητα πάνω σε ο,τιδήποτε
μια και ξέρουμε πόσο μάταια είναι όλ' αυτά
και στο επόμενο στροβίλισμα της γης πάνω στο χορό
ποιος άραγε θα επιβιώσει.

(Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος στο Τόκυο.
Ήδη οι νεραντζιές της Αθήνας σε κερνούν κάθε βράδυ άρωμα μέχρι μέθης
εξ ου και η παραληρητική ανάρτηση αυτή)