Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Πάντα θα θυμάμαι






"Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.
Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή
όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.
Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.
Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.
Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.
Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη"



Γ. Ρίτσος
(Αη- Στράτης)




"Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου
με το καθημερνό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Άουσβιτς,
του Νταχάου κοπέλες,
μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,
δεν είχε πιά το φόρεμά της
ούτε χτενάκι στα μαλλιά.

........"


Ι. Καμπανέλλης



Παρ'όλες τις ερυθρόλευκες κλωστές στους καρπούς μας ο Μάρτης φαίνεται να μας έκαψε για τα καλά και φέτος.
Μέσα στους καπνούς από τη Λιβύη και την Κερατέα θα θρηνήσουμε για λίγο τους νέους και παλιούς νεκρούς μας.
Θα ευχηθούμε να μη μας βρει η ραδιενέργεια έτσι καλά προφυλαγμένοι (;) που είμαστε μέσα στα δανεικά μας σπίτια ώστε να μπορέσει να μας βλάψει μόνο η εγχώρια ακτινοβολία από κάθε λογής συσκευή που συσσωρεύουμε μαζί μας μέσα σε αυτά τα αυτοσχέδια καταφύγια.
Θα αναλωθούμε ενθυμούμενοι ένα παρελθόν που κατασκευάσαμε στα μέτρα μας.
Θα φάμε τα παιδιά μας, τηγανίζοντας πρώτα τα μυαλά τους.
Κι έτσι μεταλλαγμένοι, χωρίς απογόνους να μας αγχώνουν για το αύριο, θα βρούμε την αμέριμνη ευτυχία του "δε με νοιάζει".


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου