μέσα σε μια λάμψη, μέσα σε μια έξαψη...
Μα σαν πρέπει να καίω τους άλλους για να ζω
άραγε αντέχω;
Φυσάει ένας αέρας δροσερός και παίρνει τη ζωή μου στα μουγγά
μαζί με ένα σωρό κίτρινα φύλλα.
Παλιό ημερολόγιο, μαδάει στον έρημο δρόμο, σκορπίζεται.
Παιδικά χρόνια, εφηβεία..
Να- για πιάσε εκείνη τη σελίδα εκεί, είναι θαρρώ
ο πρώτος μου έρωτας...
-Θέλεις να ξαναζήσεις- ίσως
-Όχι, όχι, ήταν όλα πολύ σκληρά
τα άντεξα τότε- δεν ξέρω αν μπορώ ξανά.
Κι όμως όλα γυρνούν, έρχονται πίσω
δεν μπορείς πια να κρυφτείς
πώς νόμισες ότι ξεμπέρδεψες με τα φαντάσματα;
'Ηρθε ο Σεπτέμβρης, μα δε φτάνει ο αγιασμός.
Σκιές παραμονεύουν μέσα στον ύπνο σου
Πώς να γλυτώσεις από το φόβο που καραδοκεί
πίσω από τα βλέφαρά σου;
(Στη δουλειά- εκεί νομίζεις ότι δε σε βρίσκουν
επειδή ο πόνος των άλλων σκιάζει το δικό σου)
....ακόμα παλεύεις;
Χαρτιά, μυαλά, όλα κουβάρι
Σκίσ'τα και πέταξέ τα όλα
είναι αργά
μα ίσως προλάβεις το τελευταίο απορριμματοφόρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου