Η σκιά

Ο θάνατος είναι ένα μαύρο πουλί
Κόβει κύκλους ψηλά και ρίχνει τη σκιά του
Γύρω από τον εκλεκτό σε μεγάλη ακτίνα
Αν τον ορέγεται καιρό
Είναι μεγάλος ο κύκλος
Μεγάλη κι η σκιά
Αν ξαφνικά τον δει
Σκιά δεν υπάρχει
Εκεί που είναι το όρνιο κουκίδα στον ουρανό
Εκεί εφορμάει και αρπάζει τη λεία.

Όποιος καιρό έχει ζήσει κάτω από τη σκιά
Ξέρει τι βάρος έχει.
Βάρος που γίνεται αβάσταχτο.
Ο φόβος του θανάτου είναι χειρότερος
Κι από το θάνατο τον ίδιο

Φτεροκοπάει κατεβαίνοντας και
Σύννεφο σηκώνεται η σκόνη
Σύννεφο που παίρνει τον εκλεκτό
Τον ανυψώνει μέσα στο φως
Θάμβος οράσεως, ρίγος και δέος.

Τώρα ήταν εδώ
Τώρα δεν είναι

("Τώρα" και αόριστος- δεν πάνε μαζί
Είναι για να τονίσουν το παραλογο.)

Τώρα ήταν εδώ.

Πάντα θα είναι.

Ας διώξει κάποιος αυτό
Το ενοχλητικό πουλί
Τόσο έφαγε
Ακόμα εδώ γυρίζει.....