Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Σούπερ Μάριο κι εγώ

                                                              
                                                Ι
Σε έφερα στον κόσμο υποτίθεται με χαρά και με πλήρη συνείδηση των ευθυνών μου. Κάπου στην πορεία κουράστηκα και σε εμπιστεύθηκα σε χέρια εύκολα και πάντα διαθέσιμα. Τώρα που σε θέλω πίσω εσύ δε γυρίζεις κι αναρωτιέμαι γιατί;;;



                                                      ΙΙ
Με βλέπεις όλη μέρα να παλεύω με το τηλεχειριστήριο, να συνομιλώ με τους τηλεοπτικούς μου συντρόφους, να προγραμματίζω τη ζωή μου βάσει του προγράμματος της τηλεόρασης, να αντιγράφω φράσεις και συμπεριφορές, να αναμασάω κρίσεις και επικρίσεις. Όταν εσύ κάνεις το ίδιο σου κάνω παρατήρηση;;;;



                                                    ΙΙΙ
Δεν έχω κάνει τίποτα από τα παραπάνω. Οι φίλοι σου όμως στο σχολείο μιλούν για ηλεκτρονικά, οι φίλοι σου στην παραλία παίζουν ηλεκτρονικά, οι φίλοι σου στην εξοχή κλείνονται στο δωμάτιο γιατί στο φως δε φαίνεται η οθόνη- πόσο μπορείς να αντισταθείς;;;


                                            ΙV
Φίλοι μου εκπαιδευτικοί, φίλοι μου γονείς τρυφερών φυντανίων, που λέει κι ο αγαπητός Καμηλιέρης, βοηθάτε γιατί χανόμαστε. Η αυτοκρατορία Nintendo, Wii και σια αντεπιτίθεται... Άντε τώρα εμείς με τα επιτραπέζια, το εφτάπετρο και το κρυφτό να αμυνθούμε.


Πρέπει να είμαστε ευδιάθετοι, ενδιαφέροντες, διασκεδαστικοί και πρόθυμοι.
Αχ πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος εργαζόμενος, με τα νεύρα κρόσια από χίλιες δυο άλλες- άσχετες- αιτίες;


Πολλά τα ερωτηματικά.

Όμως στο όνομα των ελπίδων που είχαμε όταν κυοφορούσαμε, στο όνομα αυτού του καλύτερου κόσμου που οραματιζόμαστε, ας μαζέψουμε τα κομμάτια μας.
Ξέπλυμα στην πλύση εγκεφάλου.
Αντίσταση.
Πες- πες, όλο και κάτι θα μείνει.
Αλλά προπαντός, ας γίνουμε εμείς πρώτοι το παράδειγμα του ανθρώπου που θέλουμε να δημιουργήσουμε.



Νυν ο υπερπάντων αγών.

12 σχόλια:

  1. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να "αντισταθείς" εύκολα, δυστυχώς δημιουργούν τρομερή εξάρτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αντίσταση θέλει χρόνο..
    Και που να περισσέψει μέσα στη δίνη των ευθυνών;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό ξαναπέστο:πρέπει να είμαστε ευδιάθετοι, ενδιαφέροντες, διασκεδαστικοί και πρόθυμοι. Πόσο ν' αντέξει ένας άνθρωπος εργαζόμενος, με τα νεύρα κρόσια από χίλιες δυο άλλες- άσχετες- αιτίες;
    Το τι αγώνα έκανα ειδικά με το γιό μου,το τι άκουσα, μέχρι που άρχισα να χρησιμοποιώ κ'εγώ το λαπτοπ, οπότε τώρα με λέει άρρωστη,κολημένη,αντικοινωνική,κ.ά.Απο την κριτική στην απαξίωση,και συνεχώς εφευρίσκει διάφορα για να μου πει.Λέμε για τα παιδιά,αλλά το ίδιο συμβαίνει και με ενήλικες.Ποιός ξέρει που θα καταλήξει αυτό;ίσως σε κάποια θέματα να ωφελεί.π.χ.στην συγκέντρωση,στη χρήση των χεριών,ή και αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ είμαι ευδιάθετη, ενδιαφέρουσα, διασκεδαστική και πρόθυμη. Αρκεί να λείπει η μικρή από το σπίτι.
    (χο χο χο πλακίτσες...!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. η μικρή μου κόρη είναι εξαρτημένη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εμένα ευτυχώς ακόμα μπερδεύει το τηλεκοντρόλ με το παπούτσι, και βάζει στο αυτί της κάτι μεγάλα Lego για να μιλήσει με τη γιαγιά της.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα σε όλους!
    Καμηλιέρη: Εμ, αν ήταν εύκολο δε θα ζητούσα συστράτευση. Τους γιούς μου τους παλεύω, τα άλλα παιδιά γύρω- γύρω όμως; Και δε μιλάμε για πλήρη αποχή, απλώς για "λογική" χρήση.

    Γιαγιά Αντιγόνη: Χρόνο και δύναμη. Είναι όμως πολύ σημαντικό, πιστεύω ότι συμφωνείτε απ' όσο κρίνω κι από αυτά που εσείς γράφετε. Η διαπαιδαγώγηση είναι το τελευταίο μας όπλο εάν πραγματικά κάτι θέλουμε να αλλάξουμε στον κόσμο.

    Δόνα Σονόρα: Τίποτα δεν είναι από μόνο του "κακό" ή "καλό". Εξαρτάται πάντα από τη χρήση που κάνουμε. Φυσικά η τεχνολογία είναι εργαλείο με απίστευτες δυνατότητες- και ποιος ξέρει τι θα δούμε ακόμα.
    Όσο για τους ενήλικες, αυτό λέω κι εγώ: ας διορθωθούμε πρώτα πριν επιχειρήσουμε να διορθώσουμε. Αποκτώντας παιδιά έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία να διαμορφώσουμε τις συνήθειές μας- για να μην πω και τον χαρακτήρα μας. Ας μην τη χάσουμε κι αυτή!

    Ρίσκι: Κι εγώ! (τι σύμπτωση!)
    Μήπως αν ανταλλάσσουμε παιδιά για λίγο; (Μπα, μάλλον ισχύει για όλα,ε;)

    Αερόστατο: Videogames, nintendo ή facebook και τέτοια;

    Σπάι: Ποιον κοροϊδεύετε; Αφού έχει ιστοσελίδα από τη μέρα 0 (ημέρα γέννησης)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χωρίς πλάκα τώρα, νομίζω ότι αυτό που λες, επειδή είναι κάτι που το έχω σκεφτεί και έχω παρατηρήσει διάφορα ενδιαφέροντα σχετικά φαινόμενα, είναι ένας τρόπος που αντιμετωπίζεται άδικα με σκεπτικισμό και υποτιμάται δυσανάλογα με τα οφέλη του.

    Κάθε φορά που η μικρή μου μένει για λίγο σε κάποιο άλλο, ξένο αλλά έμπιστο οικογενειακό περιβάλλον επιστρέφει ανανεωμένη, αλλαγμένη, χαρούμενη και με αμφισβήτηση για διάφορες συνήθειές της.
    Νομίζω ότι όλοι πρέπει να τολμάμε πού και πού να εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας σε άλλους και να αναλαμβάνουμε κι εμείς ξένα παιδιά για μικρά χρονικά διαστήματα. Είναι πολύ χρήσιμο για την ανάπτυξη των παιδιών και για τη δική μας ψυχική υγεία.
    Το μυστικό, για την αρμονική σχέση με τους άλλους γονείς και για τις αλλαγές, που εγώ έχω παρατηρήσει, πρέπει να είναι η, απαλλαγμένη από τα ενοχικά δικά μας βάρη και τις πιέσεις της καθημερινότητας, ατμόσφαιρα, η απουσία ιδιαίτερης και υπερβολικής οικειότητας και κυρίως η απουσία προσδοκιών από τα παιδιά των άλλων. Νομίζω ότι ανάλογα με το χαρακτήρα και τις κατευθύνσεις της οικογένειας, τα παιδιά μπορεί, ασυνείδητα, να πιέζονται πολύ από τις προσδοκίες των γονιών τους από αυτά. Οι ξένοι γονείς, δεν έχουν τέτοιες προσδοκίες από τα ξένα παιδιά και αυτό ελαφρύνει και ελευθερώνει τη συμπεριφορά τους.

    Βέβαια, αυτή είναι η γνώμη μου, δεν είμαι και ειδικός, αλλά εμένα αυτό το κόλπο με ξεκουράζει και μου χρησιμεύει, όταν γίνεται. Σπάνια, έχει φέρει και κάποιες ασύμβατες με το δικό μας περιβάλλον συνήθειες, αλλά δεν παίρνει και πολύ μέχρι να τις ξεφορτωθούμε, γιατί κάτι που δεν ταιριάζει με το περιβάλλον δεν ενσωματώνεται τελικά.

    (Οπότε, η πρότασή σου γίνεται δεκτή, δεν ξέρω αν το κατάλαβες.) :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν ξέρω πως μπορείς να ορίσεις τη "λογική χρήση" σε κάτι εθιστικό.

    Χωρίς να ξέρω αν έχω δίκιο, πιστεύω πως η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά πρέπει να εισέρχονται στη ζωή του παιδιού σταδιακά και όχι νωρίτερα από τα 6 χρόνια τους.

    Βέβαια στον σημερινό κόσμο δυστυχώς αυτό είναι ουτοπικό.

    Από την άλλη, κάτι που χρησιμοποιείται ευρέως και εσύ το απαγορεύεις, γυρνάει μπούμεραγκ γιατί το παιδί θ' ασχοληθεί μαζί του εκτός σπιτιού και δεν θα μπορείς με τίποτε να το ελέγξεις. Χάος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ρίσκι: Εννοείται ότι είμαι υπέρ των ανταλλαγών επισκέψεων!
    Αυτό που δεν μπορώ να βλέπω είναι το ατέλειωτο "σούρσιμο" επί των καναπέδων με το ηλεκτρονικό στο χέρι, το οποίο μονοπωλεί και τις συζητήσεις τους. Χειρότερα ακόμη: μονοπωλεί το ενδιαφέρον τους κι όταν είναι στην ύπαιθρο και έχουν την ευκαιρία να αθληθούν, να τρέξουν, να ξεδώσουν...
    Εκεί θέλω να παρέμβω και νομίζω πως αυτά τα μηχανήματα "του σατανά" πρέπει να μένουν αυστηρά εντός των τειχών (του σπιτιού εν προκειμένω) και αποκλειστικά για ολιγόωρη χρήση όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνουμε.
    Γι' αυό λέω ότι πρέπει να είμαστε ενδιαφέροντες και διασκεδαστικοί ώστε οι προτάσεις μας να έχουν κάποια τύχη.

    Καμηλιέρη δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Λογική χρήση εννοώ αυτό που περιγάφω παραπάνω στη Ρίσκι. Ολική απαγόρευση δεν μπορεί να υπάρξει σε έναν κόσμο που κυριαρχούν αυτές οι ασχολίες- κινδυνεύουμε να γίνουμε γραφικοί και κανένα αποτέλεσμα δεν θα έχουμε στο τέλος. Πρέπει μόνα τους να καταλάβουν ότι υπάρχουν και καλύτερα πράγματα στη ζωή από τα Πόκεμον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ευχής έργο θα ήταν, αλλά έχεις δει κάποιον εξαρτημένο να ξεφεύγει χωρίς ισχυρά σοκ; Ή κάποιον επίφοβο προς εξάρτηση να αποφεύγει χωρίς σημαντική υποστήριξη;
    Πραγματικά έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά στο θέμα...
    [Το βλέπω πλέον περισσότερο στη σφαίρα του "μακάρι ο κολόμβος να είχε όντως ανακαλύψει τις ινδίες...]

    ΑπάντησηΔιαγραφή