Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Ασυνάρτητο επεισόδιο Ι



Όταν πετάξεις και το τελευταίο σου βότσαλο στη λίμνη και αυτή παραμένει αρυτίδιαστη, μάλλον ήρθε ο καιρός να πέσεις ο ίδιος μέσα για να (συγ)κινηθεί.

Προσπαθείς να περπατήσεις αλλά τα πόδια σου έχουν κολλήσει στην άσφαλτο. Σαν κινούμενη άμμος- μαύρη- σε καταπίνει. Τα αυτοκίνητα σε λίγο θα βρίσκουν πάνω στο κεφάλι σου σα να πρόκειται για "σαμαράκι".

Προσπαθώ να τιθασέψω το θυμό. Προσπαθώ να τιθασέψω το θυμό. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΙΘΑΣΕΨΩ ΤΟ ΘΥΜΟ.

Εγώ κι η ζωή τρέφουμε αμοιβαία αντιπάθεια η μια για την άλλη γι' αυτό αποφεύγουμε να συναντιόμαστε.

Θα ήθελα για ένα βράδυ να είμαι η Κατρίν Ντενέβ και να πάω σε ένα πάρτυ φορώντας γαλάζιο φουστάνι και κίτρινο αδιάβροχο , να πιω μαρτίνι και να χορέψω με τον Αλαίν.

Άνθη νερατζιάς στον ουρανό ενός αυτοκινήτου: τι όμορφη νυφούλα- (αστική άνοιξη). Η μοσχοβολιά πάντως σκοτώνει το ίδιο.

Ένας κορυδαλλός ακούγεται στην ησυχία, μέχρι που ο κυνηγός με το τηλεχειριστήριο τον κάνει να σωπάσει..

Το φεγγάρι σαν τεράστιο μάτι απόψε με κοιτάει ολοστρόγγυλο κι εγώ περιμένω να δακρύσει.

Ο πόνος των άλλων σε αποπροσανατολίζει και ξεχνάς το δικό σου- για λίγο ή για πολύ.

Διαβάζεις: "το σθένος είναι μια δυναμική που προϋπάρχει στους ανθρώπους, για να εξωτερικευθεί όμως χρειάζεται έναν πραγματικά δυνατό, βαθύ θυμό" (Howard Zinn)

Μάλλον πρέπει να πάψω να τιθασεύω το θυμό. Πρέπει να μην τιθασεύω το θυμό. ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΘΑΣΕΥΩ ΤΟ ΘΥΜΟ.

(Ουφ, ας αποφασίσει επιτέλους!!!)




ΥΓ 
Η γαλάζια φάλαινα είναι μεγαλύτερη από τον Τυραννόσαυρο Ρεξ;

5 σχόλια:

  1. Κάπως έτσι είμαστε όλοι...
    Σήμερα... στο ένα παράθυρο διάβαζα τις εφημερίδες... στο άλλο εβλεπα κρουαζιέρες στη Γαλλική Πολυνησία....
    Αφού θα πεινάσουμε που θα πεινάσουμε... γιατί να μην δανειστώ... να κάνω το ταξίδι των ονείρων μου προτού χρεοκοπήσω???
    Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
    Ελάλησα...
    και δεν ξέρω αν φταίνε τα γεγονότα αυτά καθέαυτά... ή αν φταίει η παθητική στάση του κόσμου γύρω μου....

    Στα Μπόρα Μπόρα...πριν την μπόρα...
    (κάνει και ρίμα το άτιμο...)
    Ισως να βγάλουν οι τράπεζες Μποραδάνειο....

    :-)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνήθως δεν μπορείς να πεις και πολλά σε κάποιον που λέει την αλήθεια.
    Κι ας μη μπορεί να αποφασίσει τι να κάνει με το θυμό του.

    (Μ' αρέσεις.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι νεραντζιές εκεί, οι απέραντοι πορτοκαλεώνες εδώ, οι ίδιες ευωδιές μάς πληγώνουν, θεία Θ μου.

    Τον πόνο ίσως ξαναμάθουν να τον μοιράζονται οι άνθρωποι -ουδέν κακόν αμιγές καλού.

    Τον θυμό πάλι χρειάζεται καμιά φορά να τον αφήνουμε να εκφραστεί ελεύθερα και δυναμικά. Οπότε ναι, ας μην τον τιθασεύουμε αυτήν την εποχή.

    Κι εμένα μ' αρέσεις όλο και περισσότερο.

    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λείπει ο θυμός και βρήκε την ευκαιρία του ο φόβος ! Έπιασε σιωπή....

    Καλό απόγευμα θεία Θήτα μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ακανόνιστη: Αααα, κρουαζιέρα θα σε πάω...
    αααα, γιατί σε νοιάζομαι και σ'αγαπάω...
    αααα, Μύκονο και Μπόρα- Μπόρα
    αααα, πριν μας κόψουνε τη φόρα....
    (εντάξει, δεν σε συναγωνίζομαι στη στιχουργική αλλά έχω καλές προθέσεις!)

    (Άκου μποροδάνειο-Χι,χι,χι)


    Ρίσκι (μπίζνες- μου έρχεται αυτόματα): εμπρός να κάνουμε ένα πάρτυ παλαιομοδίτικο- η φτώχια θέλει καλοπέραση ντήαρ. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

    Νερένια: η παραλία της Καλαμάτας είναι ό,τι πρέπει για το πάρτυ μας- κι εσείς καλεσμένη φυσικά!!! Ας αφεθούμε στους ανθούς των "ξινών" αυτή την εποχή κι ας διασκεδάσουμε την ταλαιπωρία μας. Ο πόνος μας χρειάζεται ισχυρό αντίδοτο, την αλληλεγγύη.

    Τσούχτρα, θα κάνετε τον dj στο πάρτυ;
    Να νικήσουμε τη σιωπή και το φόβο με τη μουσική.

    Προς όλους: ο θυμός έχει μείνει χωρίς τελικό αποδέκτη και προκειμένου να εκτονώνεται σε άσχετους στόχους, καλύτερα στο βυθό.






    0

    ΑπάντησηΔιαγραφή