Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Εύθραυστες ισορροπίες ΙΙ


....Η αμφισβήτηση της σκοπιμότητας του όλου έργου υπονομεύει την αποτελεσματικότητα της προσπάθειας.
Μα κι ο φόβος που εδρεύει στο στομάχι σου....
Αυτό το απέναντι...
Υπάρχει;
Ή έτσι είναι γραφτό να αιωρείσαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας;
Είναι κι αυτές οι αναθεματισμένες αποσκευές! Πώς βρέθηκες να τις κουβαλάς; Ποιανού είναι και πού τις πηγαίνεις; Πού να θυμάσαι! Χωρίς κεφάλι είναι δύσκολο να συγκεντρωθείς.
 Ένα βήμα ακόμα.
Προσοχή! Το λάθος καραδοκεί.
Εεε, μα δε νοιάζεσαι πια. Ας αφεθείς- δεν αντέχεις,
Κι ο αέρας- έχει μια αίσθηση τόσο αναζωογονητική

Τελικά η αγωνία του σκοινοβάτη παίρνει τέλος μόνο με την πτώση.

....

6 σχόλια:

  1. Θεία...κάνεις λάθος... γλυκειά μου....
    Η αγωνία του σκοινοβάτη... τελειώνει μόνο πρόσκαιρα... μόλις περάσει απέναντι... στο υπάρχον σκοινί....
    Αυτά τα 2-3 δευτερόλεπτα... πριν αρχίσει να ψάχνει το επόμενο....
    Οταν πέφτει... υπάρχει μόνο το λάθος βήμα στο μυαλό του...που τον κυνηγάει μέχρι να εξαφανιστεί....

    Φιλιά...και κράτα καλά την ισορροπία....
    μέχρι το επόμενο σκοινί....

    :-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακανόνιστη: Μπορεί να κάνω και λάθος, άλλωστε πρόκειται για μια συναισθηματική και ουχί λογική προσέγγιση.
    Η κούραση- σωματική ή ψυχική- είναι κακός σύμβουλος. Για όλους μας.
    Ευχαριστώ για τη σνμπαράσταση. Κρατάτε όλοι, τα σκοινιά είναι κόμπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eαν όλα ήταν στρομένα με ροδοπέταλα ίσως ήταν εντελώς ανιαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χμ- δεν θα έλεγα όχι για λίγα ροδοπέταλα, Χάμπιλις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τυχερός ο σχοινοβάτης....
    Καλημέρα Θεία Θήτα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι, Τσούχτρα μου, καλώς ή κακώς κάπως ησύχασε αυτός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή