....Η αμφισβήτηση της σκοπιμότητας του όλου έργου υπονομεύει την αποτελεσματικότητα της προσπάθειας.
Μα κι ο φόβος που εδρεύει στο στομάχι σου....
Αυτό το απέναντι...
Υπάρχει;
Ή έτσι είναι γραφτό να αιωρείσαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας;
Είναι κι αυτές οι αναθεματισμένες αποσκευές! Πώς βρέθηκες να τις κουβαλάς; Ποιανού είναι και πού τις πηγαίνεις; Πού να θυμάσαι! Χωρίς κεφάλι είναι δύσκολο να συγκεντρωθείς.
Ένα βήμα ακόμα.
Προσοχή! Το λάθος καραδοκεί.
Εεε, μα δε νοιάζεσαι πια. Ας αφεθείς- δεν αντέχεις,
Κι ο αέρας- έχει μια αίσθηση τόσο αναζωογονητική
Τελικά η αγωνία του σκοινοβάτη παίρνει τέλος μόνο με την πτώση.
....
Θεία...κάνεις λάθος... γλυκειά μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αγωνία του σκοινοβάτη... τελειώνει μόνο πρόσκαιρα... μόλις περάσει απέναντι... στο υπάρχον σκοινί....
Αυτά τα 2-3 δευτερόλεπτα... πριν αρχίσει να ψάχνει το επόμενο....
Οταν πέφτει... υπάρχει μόνο το λάθος βήμα στο μυαλό του...που τον κυνηγάει μέχρι να εξαφανιστεί....
Φιλιά...και κράτα καλά την ισορροπία....
μέχρι το επόμενο σκοινί....
:-))))
Ακανόνιστη: Μπορεί να κάνω και λάθος, άλλωστε πρόκειται για μια συναισθηματική και ουχί λογική προσέγγιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κούραση- σωματική ή ψυχική- είναι κακός σύμβουλος. Για όλους μας.
Ευχαριστώ για τη σνμπαράσταση. Κρατάτε όλοι, τα σκοινιά είναι κόμπος.
Eαν όλα ήταν στρομένα με ροδοπέταλα ίσως ήταν εντελώς ανιαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ- δεν θα έλεγα όχι για λίγα ροδοπέταλα, Χάμπιλις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤυχερός ο σχοινοβάτης....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Θεία Θήτα !
Ναι, Τσούχτρα μου, καλώς ή κακώς κάπως ησύχασε αυτός.
ΑπάντησηΔιαγραφή