Στέκεσαι εκεί και κοιτάς αγέρωχος τον ουρανό
Δεν σε πειράζουν οι ακαθαρσίες των πουλιών, τα καυσαέρια...
Λες "είμαι ο αδριάντας εγώ του γενναίου πολεμιστή
και σαν τέτοιος, περήφανος πρέπει να στέκομαι".
Κι αν κάποτε κάποιος σου αφιερώσει ένα λεπτό
για να διαβάσει ποιος ήσουν και τι έκανες
αξίζει άραγε
γι'αυτόν τον ένα άνθρωπο να έχεις υπομείνει
όλα τούτα;
Η απάντηση δεν είναι μια σκέτη λέξη
είναι στάση ζωής.
Κι αυτός καλά είναι άγαλμα και υπομένει- τι άλλο να κάνει;
Εμείς οι κοινοί θνητοί τι στάση πρέπει να κρατήσουμε και πόση υπομονή μπορούμε να κάνουμε;
Με τους αρρώστους πρέπει να κάνεις υπομονή γιατί είναι άρρωστοι.
Με τα παιδιά πρέπει να κάνεις υπομονή γιατί παιδιά είναι.
Με τους γέρους πρέπει να κάνεις υπομονή γιατί είναι γέροι.
Με όσους έχουν περιορισμένη αντίληψη πρέπει να κάνεις υπομονή γιατί έτσι κι αλλιώς δεν θα καταλάβουν.
Με τους υπόλοιπους ανθρώπους δεν μπορείς να τα βάλεις γιατί αυτοί τι φταίνε να τα ακούνε για όλες τις προηγούμενες κατηγορίες.
Τοίχε, καλέ μου φίλε ήρθα και πάλι απόψε να σου πω τα βάσανά μου....
(Γιατί η ποίηση, όπως λέει κι ο ποιητής, δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας).
Στο μεταξύ ο κόσμος μαστίζεται από λοιμούς (και λιμούς), σεισμούς και καταποντισμούς.
Ας μην πνιγόμαστε στη σταγόνα της καθημερινότητάς μας.
Το άγαλμα της φωτογραφίας που διάλεξες... ανήκει σε κάποιον που σκοτώθηκε στη μάχη....
ΑπάντησηΔιαγραφή(για αυτό στηρίζεται στα δύο πόδια)....
Η μάχη δεν τελειώνει ποτέ... ακόμα και αν πεθαίνουν ένδοξα οι αγωνιστές....
Βρίσκει τον τρόπο να ισορροπεί... μέχρι (ενδοξου ή άδοξου) θανάτου....
:-)))
Ο πλανήτης, ο γαλαξίας, το σύμπαν συνεχίζουν την πορεία τους και χωρίς εμάς....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μη λησμονούμε την ασημαντότητά μας και να φροντίσουμε να τον λάβουμε πιο σοβαρά υπ' όψιν μας
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Υπομένουμε και αντιστεκόμαστε όσο μπορούμε και όσο αντέξουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν θα να γίνουμε άγαλμα.
Πουλήσαμε την σέλα αγαπητή Θεία Θήτα....οπότε δεν έχουμε άλλη λύση απο τις ορθοπεταλιές (τρομάρα μας !)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις καλημέρες μου !
Ακανόνιστη ανηψιά: Όταν έχεις παρέα στα χαρακώματα, όποιου είδους χαρακώματα κι αν είναι αυτά φοβάσαι λιγότερο, αντέχεις περισσότερο. (Γι' αυτό σου λέω, πού πας;;;;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Ο ήρωας είναι ο Καραϊσκάκης.
Φύρδην-Μίγδην: Προσπαθούμε κι εμείς να σταθούμε στα δυο πόδια (όρθιοι δλδ.)
Ούρμπαξ: Κάτι σε στήλη άλατος μας βλέπω...
Τσουχτερή μου ανηψιά: Ήταν λογικό ο κατήφορος ανήφορο να φέρει. Το κακό είναι ότι είμαστε σαν κάτι "κούληδες": εμείς κάνουμε πετάλι και οι άλλοι κάθονται στην καρότσα ξάπλα...
Πολλές φορές δεν πρόκειται για δειλία (την οποία καυτηριάζουμε δρέποντας δάφνες για το θάρρος που έχουμε να λέμε πως είμαστε δειλοί!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά βάθος είναι η αδιαφορία κάτω απ'όλα αυτά.
Δε μίλησα για δειλία μόνο για ανθρώπινη αντοχή αγαπητό σύννεφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αντοχή που αντλείς από το γεγονός πως κάποιος άλλος υποφέρει μαζί σου στα χαρακώματα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας ακόμη "κούλης" προκαλεί θλίψη!
Η ύπαρξη άλλων ομοίων δεν πρέπει να αποσκοπεί στην μεγαλύτερη υπομονή και την αντοχή στα βάσανα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ύπαρξη ομοίων γεννά σκέψεις εξέγερσης ή ιδρυσης συλλόγων-μιλώντας για ασθενείς.