*Βαθμός ανάπτυξης των υλικών και πνευματικών συνθηκών της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου.
*Το σύνολο των υλικών και πνευματικών δημιουργημάτων του ανθρώπου.
*Ημερότητα ηθών στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων (αντιθ. βαρβαρότητα, αγριότητα.)
*Η συσσώρευση ηθικών και πνευματικών αντιλήψεων που ξεχωρίζει ένα καλλιεργημένο άνθρωπο από ένα βάρβαρο και ένα σκεπτόμενο ον από ένα ζώο.
*Το σύνθετο σύνολο που περιλαμβάνει τη γνώση, τις πεποιθήσεις,την τέχνη, τους νόμους, τα έθιμα και οποιεσδήποτε άλλες δυνατότητες και συνήθειες έχει αποκτήσει ο άνθρωπος ως μέλος της κοινωνίας.
*Το σύνολο των διακριτικών χαρακτηριστικών της συμπεριφοράς μιας ομάδας που τη διαφοροποιεί από μια άλλη.
Για μένα πολιτισμός είναι η μάχη που δίνουμε καθημερινά με τα σκοτάδια της αρχέγονης φύσης μας: κατά πόσο βγαίνουμε νικητές και καταφέρνουμε να μετουσιώσουμε τα άγρια (ζωώδη) ένστικτά μας σε φως....
Θα ήταν ένας τέλειος ορισμός... αν δεν είχε την λέξη ζωωδη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ζώα είναι αγνά... και τίμια.....
:-))))
Τα ανθρώπινα ένστικτα είναι αυτά που μας ρίχνουν στο σκοτάδι, πόσο εύκολο όμως είναι να τα ελέγξεις όταν ζεις σε μια τόσο ανταγωνιστική κοινωνία; όταν το πρότυπο του πλούσιου και του πετυχημένου είναι ο στόχος που μας βάζουν να κυνηγάμε από μικρά παιδιά στην ζωή μας έτσι ώστε να θεωρούμαστε αποδεκτοί από τον περίγυρο μας ; Πόσοι αλήθεια τα καταφέρνουν σε αυτό; Και όσοι τα καταφέρνουν πάνω σε πόσα πτώματα έχουν πατήσει για να φτάσουν ψηλά, όσο ψηλά βέβαια προλαβαίνουν να φτάσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κοινωνία μας είναι ζούγκλα και για να καταφέρεις να επιβιώσεις πρέπει να είσαι άγριος, άψυχος και σκληρός (έτσι λέει το δόγμα). Και αυτό δεν ισχύει μόνο στην δουλειά, αλλά και στις κοινωνικές μας σχέσεις γενικότερα. Μπορεί τεχνολογικά να έχουμε προοδεύσει, κοινωνικά όμως είμαστε απολίτιστοι, βάρβαροι και κανίβαλοι.
Αγαπητή Θεία Θ, σε αντιπαράθεση όλων αυτών που ανέφερα παραπάνω έχω να πω ότι όλα τα σκληρά πράγματα όπως τα μεγάλα δέντρα με τις βαθιές τις ρίζες ,μπορεί νε μεν να φαίνονται ότι αντέχουν αλλά κάποια στιγμή με τον τυφώνα σπάνε και γκρεμίζονται, τα μαλακά όμως, όπως τα καλάμια μπορεί να φαίνονται ότι λυγίσουν και με παραμικρό ακόμα αεράκι αλλά ποτέ δεν σπάνε.
Ακανόνιστη:Ζωώδη λέγοντας εννοώ χωρίς να υποβληθουν σε λογική επεξεργασία- μια δυνατότητα που υποτίθεται ότι εχει ο άνθρωπος σε αντίθεση με τα ζώα.(Λογική επεξεργασία βέβαια είναι και ο δόλος)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύρμπαξ:Πιστεύω ακόμα ότι μπορούμε να εκπολιτιστούμε γι'αυτό τα λέω αυτά. Ξεκινώντας την αντίστροφη διαδικασία από αυτήν που περιγράφετε.
Να λυγίζουμε να ελισσόμαστε αλλά μέχρι ενός σημείου. Αν ο ελιγμός προσομοιάζει με συμπεριφορές που στυλιτεύουμε τότε ποιο το όφελος;
Αγαπητή Θεία Θ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να λυγίζουμε αλλά μένουμε αμετακίνητοι στις θέσεις και στις αρχές μας . Δεν ελισσόμαστε ποτέ γιατί είμαστε άνθρωποι και όχι ερπετά.
Κάποτε, εμείς οι παλαιοί εξωκοινοβουλευτικοί- ακροαριστεροί λέγαμε διάφορα κατά των "ελαστικών σα λάστιχα Florelli" κάνοντας λογοπαίγνιο με Pirelli και Φλωράκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικοί τα θυμόμαστε ακόμα.
Εγώ ήθελα να σας πω απλώς ότι με εκπλήξατε πολύ ευχάριστα με τη μουσική που παίζει δίπλα, δεξιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεμένη ταινία, θεϊκό soundtrack...
Ούρμπαξ: Νομίζω ότι τώρα κατάλαβα καλύτερα τι εννοούσατε και δε θα διαφωνήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύννεφο αγαπητό μου: Λιγόστεψαν οι ηρωικές μορφές το ξέρουμε. Αλλά θα εμφανιστούν και πάλι.
Είμαστε λίγο λαπάδες αλλά θα ανακάμψουμε.
Spy: Το έβαλα ως ανώτερο δείγμα πολιτισμού.
Το "λυγίζω" μου θυμίζει οσφυοκαμψία, υποκλίσεις, τεμενάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, φίλοι μου. Θα προτιμήσω να σπάσω!
Κιόταν τα ένστικτα από ζωώδη καταστούν μεγαλειώδη και τύχουν του ανάλογου σεβασμού που τους αρμόζει ώστε να φαίνεται ο ευγενής τους χαρακτήρας...
ΑπάντησηΔιαγραφήTheorema
Πολλά εγκλήματα για χάρη του "πολιτισμού" των "πολιτισμένων". Απο την άλλη, αγαπητή μου Θεία Θήτα, θα συμφωνήσω μαζί σου μ' εκείνο το "η μάχη που δίνουμε καθημερινά" με τον εαυτό μας ! Αλλος έτσι, άλλος γιουβέτσι... Τα αποτελέσματα δεν είναι πάντοτε τα αναμενόμενα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις καλημέρες μου !
Σύννεφο: Λυγίζω σε αυτήν την περίπτωση εννοούσαμε ότι τελείωσαν προς στιγμήν οι αντοχές μας- άνθρωποι είμαστε γαρ- σπάω από την άλλη εννοούσαμε καταστρέφομαι, είμαι τελειωμένος οριστικά. Με αυτήν την έννοια συμφώνησα με την επεξήγηση του Ούρμπαξ ότεν διευκρίνισε "αμετακίνητοι στις αρχές μας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεώρημα: Είστε ακόμη πιο προχωρημένη εσείς!
Τσούχτρα: Γι' αυτό αντιπαραθέτω το δικό μου ορισμό σε αυτούς των λεξικών.