Βρέχει και η ψυχή μου μουσκεμένη λυγίζει σαν τα κλαδιά των δέντρων. Βλέπει το πρόσωπό της στα λασπόνερα και αποστρέφει το βλέμμα. Κλαίει- κλαίει για όλους αυτούς που "κόπτονται" μέρες τώρα όταν ο Έλληνας τουφεκίζει τον Έλληνα και όχι όταν ο άνθρωπος εξευτελίζει τον άνθρωπο. Από πότε η όποια ιδιότητα του ανθρώπου είναι σημαντικότερη από τη βασική του ανθρώπινη ιδιότητα; Από τότε που η ιδιωτεία είναι μεγαλύτερη όλων των άλλων ιδιοτήτων και το ιδιωτικό επισκιάζει καθετί κοινό-ακόμη και τον κοινό νου. Γιατί τελικά, όπως λέει και ένας διάσημος
συν-βλογερ, οι άνθρωποι χωρίζονται μόνο σε δυο κατηγορίες: αυτούς που χωρίζουν τους άλλους σε κατηγορίες και τους υπόλοιπους.
(H φωτογραφία από εδώ.
http://photocat.co.uk )
Σωστά τα λέει ο διάσημος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την στιγμή που εισέρχεται το συναίσθημα αυτόματα διαφοροποιούνται οι άνθρωποι σε υποκειμενικές ομάδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα συναισθήματα όμως όντας υποκειμενικά... δεν ελέγχονται... και δεν ορίζονται....
Το πρόβλημα είναι ότι οι κανόνες μίας κοινωνίας πρέπει να είναι αντικειμενικοί και χωρίς προβολή υποκειμενισμού από την εξουσία... ώστε να υπάρχει ισονομία...
Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που γράφεις. Η ανθρώπινη ιδιότητα είναι δυσεύρετη και δύσκολα αποδεχτή πια. Ευτυχώς όμως υπάρχουν κι αυτοί που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Και μάχονται. Και χαμογελούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήSpy, Elf : Venceremos! Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι (έχουμε και παιδιά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκανόνιστη: Ασφαλώς φιλενάδα και υπάρχουν πολλοί που αντιπαθούμε και μας αντιπαθούν- δε σημαίνει όμως ότι έχω το δικαίωμα να τους απαγορεύσω να υπάρχουν.