Είπαμε πως ο κυνισμός είναι το προστατευτικό βερνίκι των ευαίσθητων ψυχών. Μέρες σαν κι αυτές όμως αποδεικνύεται πολύ λίγος για να μας προστατέψει επαρκώς. Χρειαζόμαστε μια ατσάλινη πανοπλία για να διασχίσουμε τους σωρούς της δυστυχίας που συσσωρεύονται γύρω. Πώς φοράς μια πανοπλία από μέσα; Πώς παλεύεται η ενοχή για την απλή σου καθημερινότητα σε αντιδιαστολή με αυτούς που δεν έχουν καν αυτό; Σε ένα σπίτι παράρτημα του jumbo θα εξαθλιωθεί η συνείδησή σου και φέτος μπουκωμένη φαγητά και γλυκά, συναναστροφές ψιλοαναγκαστικές, μεθυσμένη για να μένει σιωπηλή. Δεν τις θέλω τις γιορτές. Με βγάζουν από το βολικό νιρβάνα της ρουτίνας. Εκεί τουλάχιστον, όταν στην υπηρεσία κάτι προσφέρεις στους αναξιοπαθούντες βρίσκουν οι τύψεις κάποια παρηγοριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου