Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Ασπρόμαυρο



Όταν κατέγραφα τη ζωή μου στο σελουλόιντ κανείς δε βρέθηκε να με προειδοποιήσει.
Όταν πασάλειψα τα χέρια μου με το παχύρευστο κόκκινο υλικό πανικοβλήθηκα.
Στην αρχή νόμιζα πως είναι αίμα...
Δεν ήταν όμως, παρ' όλο που κολλούσε και μύριζε σαν αίμα.
"Λώνει", σκέφτηκα. "Η ταινία της ζωής μου λιώνει- καταστρέφεται μπροστά στα μάτια μου!"
Δεν έλιωνε όμως- απλώς ξέβαφε.
Έφευγε το χρώμα- άδειαζε, μου λέρωνε τα παπούτσια.
Χρώμα πηχτό να χύνεται στο πάτωμα και να μένει εκεί:
Ένας λεκές από σωληνάρια τέμπερας πατημένα κι ανακατεμένα.
Όχι δε λιώνει, απλώς ξεβάφει.
Μια ασπρόμαυρη ταινία μπορεί κάλλιστα να έχει καλλιτεχνική αξία.
Ιδιαίτερα αν μπορείς να βλέπεις τα χρώματα μέσα στο παιχνίδι με τις σκιές.





2 σχόλια:

  1. Το ασπρόμαυρο ίσως να κάνει κάποιους από εμάς να σκεφτούμε με καθαρή κρίση και σωστή λογική για το αν θέλουμε να ζούμε στο το φως ή στο σκοτάδι μακριά από την πλάνη του έγχρωμου και του παρδαλού που μας είχε ξεμυαλίσει για δεκαετίες.
    Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα επιλέξουν το μαύρο μαζί με όλες τις γκρίζες αποχρώσεις του. Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να αγωνίζονται και να πολεμάνε μόνοι και απελπισμένοι κάτω από την καθαρότητα του άσπρου.
    Γιατί εδώ που φτάσαμε αγαπητή μου η επιλογή των χρωμάτων δεν έχει να κάνει με κόμματα ή με κοινωνικές ομάδες, έχει να κάνει με το τι κουβαλάει ο καθένας στην ψυχή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Τον καιρό εκείνο η φτώχεια μας είχε κάνει ανθρώπους. Σήμερα ο αγώνας για τα αγαθά μας κάνει ληστές."
    Έριχ Μαρία Ρεμάρκ
    Φύλαξέ το Ourbax αυτό που έχεις στην ψυχή σε αυτόν τον Πόλεμο Των Άστρων and "may the force be with you".

    ΑπάντησηΔιαγραφή