Στίχοι ατάκτως ερριμμένοι

Strange days have found us


..κι αν σου μιλάω με τραγούδια είναι γιατί έχω θολό το νου και κάθε φράση κάπου σκοντάφτει και κάτι μου θυμίζει. 
Δεν ξέρω τι είναι πιο ανυπόφορο: τα προσωπικά δράματα ή τα κοινά. Καταφεύγω από το ένα στο άλλο, ψάχνοντας μια διέξοδο.


"Από ένα χαμένο όνειρο εμείς έπρεπε να φτιάξουμε ένα δρόμο για να συναντηθούμε"


Δεν είναι βλέπεις που σκοντάφτει μόνο ο νους, όλη η ζωή μοιάζει να σκοντάφτει, όταν αρχίζεις να αναρωτιέσαι για τη χρησιμότητα και το νόημα των πράξεών σου μέχρι εδώ. Κι αυτό που ήταν πετραδάκι ξαφνικά μοιάζει με βράχο. Τον σπρώχνεις, δε σαλεύει. Τον ξανασπρώχνεις, κυλάει λίγο προς τα μπρος κι ύστερα γυρίζει κατά πάνω σου.

Me and my monkey With a dream and a gun I'm hoping my monkey don't point that gun at anyone Είμαι ένας κακός άνθρωπος, το ΄χω ξαναπεί. Κρύβω πολλή οργή μέσα μου που απειλεί να με εξοντώσει, όσο δε βρίσκει άλλο τρόπο εκτόνωσης. Κι αυτό το πλασματικό χιόνι πέφτει κατευθείαν μέσα στην ψυχή δημιουργώντας ένα τοπίο έρημο και κρύο O partigiano porta mi via Che mi sento di morir "Είμαστε αιχμάλωτοι μιας αλήθειας που χάθηκε κάπου εκεί στα παιδικά μας χρόνια και ζήσαμε το απέραντο σε μικρές σκοτεινές κάμαρες και το τίποτα στις μεγάλες σελίδες της Ιστορίας - τι λες; δεν κάνουμε μια παρτίδα ακόμα; Ο κόσμος είναι μια περίπτωση εντελώς προσωπική."

"Αυτή υπήρξε η ιστορία μου. Τώρα κάθομαι ήσυχος στην κάμαρά μου σαν ένας άνθρωπος που έχει απ' όλα πια ξεμακρύνει και δεν περιμένει τίποτα κι είναι ολομόναχος με μόνη δύναμη
να μην έχει καμιά δύναμη"

Οι στίχοι είναι από ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη
Τα τραγούδια δε χρειάζονται συστάσεις νομίζω.