Κάθε φορά που περνάω μπροστά της η "Μυρτώ" μου κλείνει το μάτι σα να μου λέει:
"Χα, χα- εδώ είμαι, δεν με γκρέμισαν ακόμη!"
Κι εγώ γίνομαι πάλι παιδί και βλέπω στην τεράστια οθόνη της το Χέρμπι, το κατσαριδάκι, να τερματίζει πρώτο και...τρίτο ταυτόχρονα.
Όλο ιδέες μου βάζει στο μυαλό η "Μυρτώ".
Ότι θα μπορούσε λέει να ξαναλειτουργήσει.
Ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε μια πρωτοβουλία σαν πολίτες, σα δημότες, ξέρω κι εγώ, σαν κινηματογραφόφιλοι, σα ζόμπι, σαν παλαιομοδίτες νοσταλγοί, να ανοίξει πάλι η πόρτα που έχει σφραγίσει ένα γιγάντιο γιασεμί.
Δεν έχουμε δα και τόοοσους πολλούς θερινούς ώστε να περιττεύει άλλος ένας. Και δεν θέλει πολλή δουλειά: είναι όλα ανέγγιχτα.
Λέω εγώ τώρα....
Ακούει άραγε κανείς;
Ομορφα που ήταν τα καλοκαιρινά βράδια, κάτω από τον έναστρο ουρανό και το άρωμα του γιασεμιού.
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Αλλη αίσθηση...
Καλή σου Κυριακή,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Φοβάμαι να μετρήσω πόσα χρόνια πίσω με πήγατε. Ημουν μικρός ακόμα όταν πρωτοβγήκε στις αίθουσες ο Herbie. Με πήγε ο μπαμπάς μου και το είδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αργότερα όταν μπορούσα να πηγαίνω και μόνος μου, κάθε καλοκαίρι πέρναγα τουλάχιστον τρία τέσσερρα βράδια στα θερινά σινεμά κάθε εβδομάδα. Δεν είχαμε πάντοτε χρήματα, τα ξοδεύμαε σε "μαγκιές", τσιγάρα, μπιλιάρδα, αλλά μια ωραιότατη τρύπα στο συρματόπλεγμα μας επέτρεπε να μπαίνουμε μέσα "δωρεάν" κι αυτή η αδρεναλίνη των πρώτων λεπτών μην τυχόν και μας ανακαλύψουν μας καθήλωνε στις καρέκλες. Το βλέμμα μας καρφωμένο στις περιπέτειες του Στηβ Μακ Κουίν και του Πήτερ Σέλλερς έχει αφήσει ένα ίχνος από την παρουσία μας στο πανί της "Κάρμεν" και του "Ελληνίς".
Την μυρωδιά από το αγιόκλημα, και την αγκαλιά στην κοπέλα μας τα δροσερά βράδυα νομίζω θα τα θυμάμαι για πολλά χρόνια ακόμα...
Φύρδην- Μίγδην: Ας συνεχίσουμε να πηγαίνουμε, τόσο προς τέρψιν- βεβαίως- βεβαίως- αλλά και για ενίσχυση, μήπως τους σώσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ κύριε Σπάι μου, λειτουργούν αυτοί οι κινηματογραφοι ακόμα; Υπάρχουν καν σαν οικόπεδα;
Ελπίζω η "Μυρτούλα" να τη γλυτώσει απ' τις φαγάνες.
Αχ πώς σε καταλαβαίνω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να φανταστώ το "Θησείο" να μη λειτουργεί.
Γιατί δε μαζεύεις μια ομάδα γειτόνων σου να μοιραστείς τη σκέψη σου; Καμιά φορά οι ιδέες για δράσεις και λύσεις έρχονται από εκεί που δεν τις περιμένει κανείς.
Ρίσκι: (Μ' αρέσεις γιατί πάντα είσαι γεμάτη όρεξη για δράση)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο "Θησείο" και στο "Ζέφυρο" έχω περάσει αξέχαστα. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη.
Η "Μυρτώ" παραμένει παροπλισμένη πολλά χρόνια τώρα, προφανώς αιχμάλωτη κάποιου ιδιοκτησιακού καθεστώτος που εμποδίζει την κατεδάφισή της (ευτυχώς).
Οι κάτοικοι δεν πολυενδιαφέρονται καθώς ο πληθυσμός έχει αλλάξει: οι παλιοί έχουν μετακομίσει αλλού ή/και στον άλλο κόσμο και οι καινούργιοι ως "προσωρινοί" έχουν άλλες προτεραιότητες.
΄Εχω καταντήσει γραφική στη γειτονιά με τις ιδέες μου. Είνα μια ευκαιρία πάντως τώρα με τις δημοτικές εκλογές να βρω κανέναν να ενδιαφερθεί.
Άκου τη φίλη μας τη Riski!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπαραστάτες βρίσκεις εκεί που δεν το περιμένεις Ευτυχώς οι ' γραφικοί' άρχισαν να πληθαίνουν. Κι αν δεν είναι από την εκεί γειτονιά μπορεί να είναι από τη γειτονιά του διαδικτύου.
;-)
Τσαλαπετεινέ: Φοβερή βλογο-γειτονιά αλήθεια! Γι' αυτό σας αγαπώ, "γραφικοί" φίλοι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Σήμερα, μια και το έφερε η κουβέντα, στο "Ζέφυρο" έχει την all-times-classic ταινία του Γκοντάρ, ο τρελός Πιερρό. Όσοι δεν την έχετε δει, σπεύσατε!