Βλέπω λοιπόν ξαφνικά το φεγγάρι νυσταγμένο στον πρωινό ουρανό και ξεχνώ ουρές, βενζινάδικα, πρόσωπα αγριεμένα.
Ξεχνώ τη βασανιστική αϋπνία.
Η ζωή είναι μια συλλογή φωτογραφιών σαν αυτήν, μια συλλογή από μικρά ξαφνιάσματα στους αξημέρωτους ουρανούς μας.
Και γεμίζει το κεφάλι μου μουσική
Και γεμίζει το κεφάλι μου θάλασσα
Και για αυτή την ατέλειωτη, αιώνια στιγμή δεν έχω ανάγκη τίποτα άλλο.
Με το καλό και στις χίλιες αναρτήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου απόγευμα.
εκατό, εκατό, κατοστάρα εκατό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ αγαπητοί μου καλεσμένοι- πάρτε ένα φοντάν, μη φεύγετε έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να σας άρεσαν και οι μουσικές του φίλου Ορέστη.
Χαιρετίζω την ιστορική ανάρτηση και εύχομαι πολλές εκατοντάδες ακόμα με τον ίδιο ζήλο, συνέπεια και αισθητική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς φίλτατο πτηνό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ προσωπικά δεν θα σας ευχηθώ κάποιον συγκεκριμένο αριθμό αναρτήσεων. Θα σας ευχηθώ μόνο, να μπορέσετε να διατηρείτε πάντα την ποιότητα και την αισθητική σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι υπέροχες στιγμιαίες βεβαιότητες είναι ό,τι έχουμε ανάγκη έτσι κι αλλιώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς αυτές, το χρόνο μας τρώει το παρελθόν και τα ανώφελα σχέδιά μας για το μέλλον.
Καλό σου απόγευμα,και καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφή