Το καλοκαίρι ήρθε ακάλεστο και θρονιάστηκε στον καναπέ μου αμίλητο. Αρχίσαμε να παρακολουθούμε μαζί τους αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλου καθώς και τον αγώνα επιβίωσης.
Ήταν συνοφρυωμένο και η παρουσία του μου προξενούσε ένα δυσάρεστο συναίσθημα ασφυξίας. Στις αποσκευές του κουβαλούσε μαύρα ρούχα, κατσαρίδες και ανακατωσούρα. Μα πιο πολύ με πείραζε που δε γελούσε πια. Ένα καλοκαίρι που δε γελάει είναι ό,τι χειρότερο.
Είπα να πάμε μια βόλτα. Τα Κυριακάτικα απογεύματα η πόλη αδειάζει κι ησυχάζει. Είναι σχεδόν όμορφα... Η θολούρα της ζέστης δίνει εξώκοσμη αίγλη στους δρόμους που φαίνονται να οδηγούν σε κάποια έξοδο. Στις πλατείες παίζουν παιδιά. Ολόδροση βουή. Ολοζώντανη
Το καλοκαίρι κλωτσάει μια μπάλα. Ανακατεύεται με τους επίδοξους Ρούνεϊ, Μέσι, Ρόμπεν και Κλόζε. Εγώ πάλι δείλιασα. Προτιμώ να τους βλέπω από μακριά ή στην τηλεόραση.
Έτσι είναι, δυστυχώς. Όσοι μπορούν παίζουν. Όσοι φοβούνται ή δεν μπορούν βλέπουν τον αγώνα στην τηλεόραση. Οποιονδήποτε αγώνα....
(Στο τέλος βέβαια όλοι μαζί πανηγυρίζουν!)
...υπάρχουν βέβαια και αυτοί που δεν έχουν τηλεόραση ή λεφτά για να μπούνε στο στάδιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εκεί η ανέχεια εκφράζεται με σπρώξιμο και θάνατο κάτω από τη μεγάλη οθόνη...
Ευγενική χορηγεία των διοργανωτών....
Το καλοκαίρι ήταν συνοφρυωμένο και σκυθρωπό γιατί βλέπει και ξέρει. Αλλά δεν βλέπει πουθενά την έξοδο, κι αυτό είναι το πρόβλημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλοκαίρι (και το κάθε καλοκαίρι) βλέπει τον κόσμο του με τα μάτια που του δανείζουμε για να δει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς γίνουμε λοιπόν εμείς πρώτα πιό αισιόδοξοι για να συμπαρασύρουμε μαζί μας όλα τα καλοκαίρια που έρχονται.
Με τη θλίψη, τη γκρίνια και την κακομοιριά έρχονται μόνο χειμώνες
Κι είναι μόλις το πρώτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήεμ έτσι πες μας βρε κανίβαλε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν φταίει η πείνα και η φτώχεια που έρχονται καλπάζοντας, δεν φταίει που υποθήκευσαν το παρόν και μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Φταίμε εμείς που είμαστε γκρινιάρηδες και κακομοίρηδες.
οκ...θα το θυμάμαι την επόμενη φορά.
επί του θέματος :
καταγγέλλω την τελευταία φωτογραφία με τους πανηγυρίζοντες μακαρονάδες, οι οποίοι, ειρρήσθω εν παρόδω, έκλεψαν το τρόπαιο του 2006 με τη διαιτησία.
φτού!
g r
Green-revenger
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν δεν μπορείς να γλυτώσεις τον βιασμό, χαλαρώνεις και τον απολαμβάνεις.
Έχεις κάποια καλύτερη λύση?
@κανίβαλε
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι που το θέτεις προφανώς και δεν έχεις καλύτερη λύση.
επειδής όμως δεν μ'αρέσει να με βιάζουν (το προτιμώ να το κάνω εγώ σε role playing) σηκώνω κεφάλι και αγωνίζομαι μέχρις εσχάτων. για να μπορώ μετά να ζητήσω συγγνώμη από τον γιο μου για το μέλλον που του ετοίμασα.
και ναι, στον αγώνα μου (όποιος κι'αν είναι αυτός) προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος. επειδής αγωνίζομαι όμως κι'όχι για να μου μπει το καλοκαίρι αισιόδοξα.
g r
Green_revenger
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μιλήσουμε και λίγο συγκεκριμένα, γιατί η πολύ θεωρία ακουμπά τη σφαίρα της παπαροφιλοσοφίας.
Με τη μείωση μισθών-δώρων-επιδομάτων (που αγγίζει και εμένα) και πιστεύω ήταν η αφορμή για την ανάρτηση του συγκεκριμένου θέματος στο παρόν μπλογκ, έχεις να προτείνεις κάτι ωφέλιμο?
Εγώ πάντως όχι. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου άμεσα εμπλεκόμενο στην καταλήστευση του Κράτους, είμαι όμως ένας από τους πολλούς που βλέπει το εισόδημα του (φορολογητέο όλο για μένα) να μειώνεται.
Αυτά λοιπόν αγαπητέ είναι τα δεδομένα.
Αν μπω όμως στο τρυπάκι της κάτω βόλτας, όχι μόνο δε βοηθώ ψυχικά τον εαυτό μου και την οικογένεια μου, αλλά επιβαρύνομαι ακόμη περισσότερο.
Εκεί λοιπόν αποσκοπούσε η "αισιοδοξία" μου, στο κατά τα άλλα "δε θα πεθάνω κουφάλα νεκροθάφτη"
Την καλησπέρα μου, είμαι μεν φτωχότερος αλλά είμαι καλά (και ΔΕΝ είμαι ΠΑΣΟΚ) :)))
Καλά μου ανηψούδια, πολλαπλών ειδών υποχρεώσεις με αναγκάζουν να καθυστερώ τόσο τις απαντήσεις μου. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκανόνιστη: Αυτοί που δεν έχουν λεφτά και τηλεοράσεις δίνουν τους πιο σημαντικούς αγώνες και αυτών τα τρόπαια είναι που απολαμβάνουμε έπειτα όλοι μαζί.
coffemug: έξοδος δεν υπάρχει- την φτιάχνεις βγαίνοντας... (κλεμμένο)
κανιβαλάκο: κατ' αρχήν με κάλυψε ο gr -δε νομίζω πάντως ότι λέτε κάτι τόσο διαφορετικό ο ένας από τον άλλο. Όσο αγωνίζομαι, είμαι αισιόδοξη, όσο είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, τις ηθικές κυρίως, είμαι καλά.
Νερένια: το πρώτο;;; Εμ αυτή η έκπτωση αγωνιστικότητας και συμμετοχής δεν άρχισε τώρα. Απλώς σε εποχές κρίσης φαίνεται περισσότερο.
gr: ε, αυτή ήταν η τελευταία πρωταθλήτρια τι να κάνω; (θα προτιμούσες οπαδούς του ΠΑΣΟΚ; ο συμβολισμός μετράει)
Και όμως Θεία Θ., αυτό μπορεί να αποδειχθεί το πρώτο 'αλήτικο' καλοκαίρι, ποιος ξέρει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκρατημένη αισιοδοξία αλλέως..
Να είστε καλά