Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Να απεργεί κανείς ή να μην απεργεί....

Εν μέσω λοιπόν όλων αυτών των κινητοποιήσεων, θεριεύει πάλι το αιώνιο ερώτημα: με το συμφέρον της συντεχνίας ή του λαού; Ενάντια στην εξουσία μόνο και μόνο επειδή είναι εξουσία;
Συνήθως συμπλέω με αυτό το σκηνικό, πιστή στο δόγμα ότι εάν δεν αλλάξει η οικονομική βάση μην περιμένεις σημαντικές αλλαγές στο οικοδόμημα που στηρίζεται επάνω της. Επίσης πιστεύοντας ότι οποιαδήποτε αντίδραση τροφοδοτεί την αγανάκτηση και κάνει τον κόσμο να σκεφτεί. Δυστυχώς όμως οι συντεχνίες αποδείχτηκαν πιο αντιδραστικές από την εξουσία και ο κόσμος εντελώς ανώριμος να εκμεταλλευτεί τις καταστάσεις.
Τώρα τι κάνουμε;
Πιστή στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό ακολουθώ τις αποφάσεις της πλειοψηφίας και απεργώ ενάντια σε κάθε λογική. Το συνδικαλιστικό μου όργανο βέβαια δεν έχει ιδέα τι σημαίνει δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Το μόνο που ξέρουν είναι το συμφέρον της κάστας τους. Οι φερόμενοι ως αριστεροί ψελλίζουν γενικώς και αορίστως κάτι ψευτοπροφάσεις για το συμφέρον του λαού.
Καθένας εν τω μεταξύ απεργεί για τους δικούς του λόγους με κοινή συνισταμένη την περικοπή των εσόδων.
 Έχω πολλές αντιρρήσεις για το νομοσχέδιο της υγείας και τον τρόπο που πάει να εφαρμοστεί. Έχω όμως άλλες τόσες για τον τρόπο που λειτουργούσε ο χώρος μέχρι τώρα. Οι υπερασπιστές της υπάρχουσας κατάστασης δεν εκφράζουν καμία πρόταση λογική και εφαρμόσιμη που να εξυπηρετεί τον πολίτη.
Θα είμαι η τελευταία που θα υπερασπιστώ τον κύριο Loverδο και το νομοσχέδιό του αλλά ντρέπομαι για τους συναδέλφους μου που φωνασκούν από δω κι από κει χωρίς να αρθρώνουν μια θέση αξιοπρεπή που να μην είναι τόσο απροκάλυπτα κερδοσκοπική και μόνον. 

5 σχόλια:

  1. Καταλαβαίνω απόλυτα την μοναξιά σας.
    Στον δικό μου εργασιακό χώρο με μεγάλη λύπη βλέπω και εγώ ότι οι Αριστερές παρατάξεις απλά φωνάζουν και διαμαρτύρονται για όλες τις εργασιακές αλλαγές που μας επιβάλει η κυβέρνηση, διακρίνω όμως ότι οι συνδικαλιστές της Αριστεράς κατά βάθος χαίρονται με όλη αυτή την κατάσταση διότι οι αλλαγές αυτές ενδεχομένως μελλοντικά να ωφελήσουν την δύναμη των κόμματων τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εκτός από το Λοβερδο και τους απεργούς, υπάρχουν και οι ασθενείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ μου Εξωγήινε, δεν με πειράζει να αυξήσουν τη δύναμή τους τα αριστερά κόμματα- αυτό άλλωστε θέλουμε- αρκεί να ξέρουν τι να την κάνουν. Αλλιώς βαρέθηκα να βρίσκω ελαττώματα ακόμα και στις σωστές προτάσεις επειδή δεν τις είπαμε εμείς πρώτοι.

    Αερόστατο: Ε αυτοί μπορούν να απευθυνθούν στα ιδιωτικά ιατρεία των απεργών (με το αζημείωτο φυσικά)

    (Αστειεύομαι εννοείται, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων)

    Καμηλιέρη: Δε θα πει τίποτα! Και μέσα σε αυτό το μπάχαλο πρέπει κάπου να σταθούμε κι εμείς. Κατά προτίμηση όρθιοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΩΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή