Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Μονόπολη


Δεν καταλαβαίνω και πολλά από τα οικονομικά.

Από την εποχή της "Πολυθρόνας Για Δύο" μου φαίνονταν λίγο αεριτζίδικα όλα αυτά. Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη σκηνή προς το τέλος της ταινίας, όπου ένα μάτσο αφιονισμένοι φωνάζουν "πούλα" ή "αγόρασε" και ενώ κάποιοι μένουν με ένα μάτσο άχρηστα χαρτάκια στα χέρια, κάποιοι άλλοι κερδίζουν εκατομμύρια.

Εξακολουθούσαν να μου φαίνονται ακαταλαβίστικα όταν ήρθε στη μόδα το χρηματιστήριο. Πάλι αδυνατούσα να καταλάβω την έννοια του "αγοράζω" ή "πουλάω" κάτι που δεν έχει υπόσταση και που δεν έχω καν στην κατοχή μου! Τι σημαίνει "Χρηματιστήριο Αξιών"; Πώς διαμορφώνονται οι αξίες; Υπάρχουν κάποιοι κανόνες ή όλα είναι στον αέρα και στη φαντασία μας; Ομόλογα, χαρτιά, μετοχές- κάρτες της μονόπολης, πολλή φασαρία για το τίποτα. (Εν τω μεταξύ, το πιο σίγουρο χαρτί εξακολουθούσε να είναι το μεροκάματο).

Μετά "έσκασαν οι φούσκες" και το εικονικόν του πράγματος αποκαλύφθηκε: φανταστικές επενδύσεις, φανταστικές εταιρείες, φανταστικές αγοραπωλησίες.... Μόνο οι χαμένοι ήταν αληθινοί στο τέλος της παρτίδας και πολλά σπίτια έκλεισαν τότε για ένα χαζό παιχνίδι. (Μπήκε κανείς φυλακή; ΌΟΟχι δα- στ΄αστεία παίζαμε!)

Σήμερα η μονόπολη είναι πάλι στην επικαιρότητα: ποιος δανείζει ποιον και με ποιους όρους, τα δις, τα τρις.... (Μα αλήθεια έχει δει ποτέ κανείς τοοοοοσα πολλά λεφτά, εκτός από το θείο Σκρουτζ;)
Πάλι έχω την αίσθηση ότι μας κοροϊδεύουν. Σα να μας έχουν βάλει να παίζουμε ένα επιτραπέζιο που δεν είναι για την ηλικία μας και μας κλέβουν διαρκώς, αλλάζοντας τους κανόνες.

Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι γιατί συνεχίζουμε να παίζουμε.

ΥΓ: Αυτό που βρίσκω τελείως διεστραμμένο είναι ότι τελικά το προϊόν που πωλείται και αγοράζεται σε αυτό το παιχνίδι είναι το ίδιο το χρήμα!!!

5 σχόλια:

  1. Εφερες ένα εξαιρετικό παράδειγμα...την Μονοπολη...
    Το παιχνίδι αυτό είναι η πιο ρεαλιστική απεικόνιση του καπιταλισμού... και τα εξηγεί όλα εκπληκτικά....
    Κανείς δεν μιλάει για αξία αλλά για υπεραξία...και η διαφορά είναι τόσο τεράστια όσο φανερώνει το υπέρ... στον υπερήρωα...

    Δεν έχω κατασταλάξει ακόμα.. αν η υπεραξία μπορεί να διαχωριστεί από την ανθρώπινη φύση.... και για αυτό δεν μπορώ να πω αν υπάρχει κάποια αξιόπιστη πρόταση αυτή τη στιγμή... ως εναλλακτική λύση....

    Νομίζω όμως πως αν αρχίσουμε ορίζοντας τις αξίες μας... μπορούμε να βρούμε ένα μπούσουλα.. ή έστω να ξεκαθαρίσουμε... τι ζητάμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ΜΟΝΟΠΟΛΗ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ.ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ.

    ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΟΤΣΙΤΣΙΟΡΝΙΑ ΦΟΒΕΡΟ!!!!!!!
    ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θεωρώ λογικό να μην καταλαβαίνεις αυτό το «παιγνίδι», γιατί ακριβώς δεν έχει λογική, δεν έχει μέτρα! Στηρίζεται σε μια εικονική πραγματικότητα η οποία μεταβάλλεται χωρίς νόμους (όσο και αν οι οικονομολόγοι διατείνονται για νόμους της «επιστήμης» τους), αλλά ακανόνιστα και με βάση διαθέσεις.
    Πιστεύω πως οι μόνοι που «καταλαβαίνουν» την ιστορία αυτή είναι μόνο όσοι την αποδέχονται δογματικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ακανόνιστη: Κατά κάποιο τρόπο όλα ειναι στη "φύση" του ανθρώπου. Καθήκον μας είναι να επεξεργαστούμε τη φύση μας, σμιλεύοντας το άγριο ξύλο σε γλυπτό.
    Όσο για τη μονόπολη- όσο κι αν τη λάτρευα παιδί- πιστεύω πως είναι τμήμα της άθλιας εκπαίδευσης που παρέχουμε στα παιδιά μας (μαζί με τη Μπάρμπι)για να συνηθίζουν στα καπιταλιστικά ιδεώδη.

    Σκρουτζάκο: Έι θείε Σκρουτζ- άκουσες για εκατομμύρια και μπήκες;
    Το θέμα είναι να βρούμε κανένα άλλο παιχνίδι να κερδίζουμε κι εμείς καμιά φορά κι όχι μόνο οι τράπεζες.
    Ο Ιβάν Ρεμπρόφ είναι από τους αγαπημένους μου. (Αν και οι μουσικές αυτές ξέμειναν από την ανάρτηση για τους Σταχανοβίτες)
    Καλή εβδομάδα και σε σένα!

    Καμηλιέρη: Μήπως επίτηδες είναι αυτή η επιστήμη τόσο ακαταλαβίστικη και ασαφής;
    Καλώς ήρθατε κι από δω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κοίτα, σε όσους πιστεύουν στην ορθότητα των δογματικών «αρχών» της δεν είναι ιδιαίτερα ακαταλαβίστικη, το πρόβλημα είναι πως στην πράξη οι αρχές στις οποίες την χτίζουν δεν ισχύουν και έτσι καταλήγει εντελώς παράλογη «επιστήμη».

    Για παράδειγμα, ουσιαστικά πιστεύουν στην ύπαρξη απείρων (πάντα επαρκών, χωρίς οροφή) πόρων για ανάπτυξη. Στην πράξη όμως οι πόροι (και υλικοί, και ανθρώπινοι αλλά και χρονικοί) είναι πεπερασμένοι. Έτσι η «θεωρία» της οικονομολογίας ακυρώνεται κατά την εφαρμογή της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή