Περί συμφερόντων

'Εστω ότι ανήκουμε στην αστική τάξη. Ανήκουμε επίσης σε αυτό που λέμε "διανοούμενοι". Σκεπτόμενοι όμως με λογική και ευαισθησία αναγνωρίζουμε ότι το δίκιο βρίσκεται με το μέρος των φτωχών και των αδυνάτων. Από 'δω και πέρα αρχιζουν τα προβλήματα. Διότι για τη συντεχνία δεν υπάρχει ιδεολογία, δεν υπάρχει συνείδηση, υπάρχει μόνο το στενό συμφέρον της συντεχνίας. Όταν δε συμφωνείς αμέσως γίνεσαι το μαύρο πρόβατο.

Τι γίνεται λοιπόν όταν η ηθική σου αντιτάσσεται στο προσωπικό σου συμφέρον;
Γιατί όμως να ονομάζουμε συμφέρον μόνο το οικονομικό όφελος; Το ηθικό κέρδος δε μετράει; Η ήσυχη συνείδηση δεν είναι καλύτερη από την εφησυχασμένη; Δε μας προσφέρει ικανοποίηση η αντίσταση για άλλη μια μέρα στις εύκολες επιλογές;

Γυρίζουμε λοιπόν την πλάτη στη συντεχνία και γινόμαστε αποστάτες της τάξης μας.
Κι ενώ φαντασιωνόμαστε την ηρωική μας διάσταση, εισπράττουμε την κατακραυγή.
Δεν πειράζει- κοιμόμαστε τουλάχιστον εν ειρήνη.

(οι φωτογραφίες είναι από εδώ)