Πού πάει ο καιρός που φεύγει;

Τα λεπτά έχουν ακριβώς την ίδια διάρκεια όσο συχνά κι αν κοιτάς το ρολόι.
Ακόμα κι αν σπρώξεις τους δείκτες το πολύ- πολύ να χαλάσεις το μηχανισμό
Τα λεπτά εκεί θα μένουν: ακούνητα.
Και για ποιο λόγο δηλαδή θα έπρεπε ο χρόνος να γίνει υπηρέτης;
Γιατί να τρέχει στο κάλεσμά μας, άλλοτε δε να βραδυπορεί;
Ο χρόνος είναι δεδομένος.
Μας βασανίζει, μας παρηγορεί, μας γερνάει.
Βιαζόμαστε για απαντήσεις που ο χρόνος δεν έχει
Γιατί δεν έχει συνείδηση, ούτε βούληση
Διαστέλλεται- συστέλλεται υπακούοντας σε φυσικούς νόμους ασύλληπτους
Έτσι ώστε να μας είναι άχρηστοι για καθημερινή εφαρμογή.
Δεν μπορούμε να του ξεφύγουμε
Δεν μπορούμε ούτε να τον ξεγελάσουμε


"Γέρασα μ' ένα παιδικο παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη" *

Μα πότε γύρισα αφού δεν έχω ακόμη φύγει;

"Can we resolve the past
Lurking jaws, joints of time?
The Base
To come of age in a dry place
Holes and caves." **

"Έτσι ζω προκαταβολικά το παρελθόν μου" *
Όπως και όλοι μας σε αυτή τη χώρα.

Ο χρόνος αξίζει όσο αυτό που κάνεις με αυτόν.



*Ανδρέας Πανταζής

**Jim Morrison