Εξωγήινοι.

Η σύγκρουση με τον έξω κόσμο ήταν μετωπική.
Πεταχτήκαμε έξω, ευτυχώς εμφανώς αρτιμελείς.
Σοκαρισμένοι κοιτούσαμε γύρω μας: τζάμια φωτισμένα, πρόσωπα σε γκριμάτσες γέλιου, κοκκινοσκούφηδες αλεξιπτωτιστές προσπαθούσαν να καταλάβουν την πόλη. Σκαρφάλωναν στα μπαλκόνια με ανεμόσκαλες.
Μέσα εντωμεταξύ, κάποιος αμέριμνος προσπαθούσε να μη μαχαιρώσει τη γιαγιά, ενώ μια γυναίκα πάλευε να μη δηλητηριάσει το φαγητό που σέρβιρε. Τα παιδιά έβγαζαν τη γλώσσα πίσω από τις πλάτες. Σάλτσες ξέφευγαν από αδηφάγα στόματα και πιτσιλούσαν μεταξωτές μπλούζες και κεντητά τραπεζομάντηλα. Τα κλαρίνα σκότωναν κάθε ατμόσφαιρα και το κρασί είχε κληθεί πάλι να μεταμορφώσει πρόσωπα και πράγματα.
 Απομακρυνθήκαμε από τα παράθυρα.
 Κατά τα φαινόμενα είχαμε επιζήσει και φέτος των Χριστουγέννων.

Η μελαγχολία άλλωστε είναι προνόμιο των χορτάτων.