निर्वाण

Η ανοιξιάτικη νύχτα υποχωρεί σταδιακά.
Οι νεραντζιές αρωματίζουν σιωπηλά το ξημέρωμα.
Αυτές τις ώρες αναρωτιέσαι πώς μπορεί να γαληνεύσει η ψυχή και να επέλθει συμφιλίωση με το σύμπαν. Πώς μπορεί κανείς να απελευθερωθεί από τον πόνο και την έγνοια και να φτάσει στην ποθητή γαλήνη. Ένα είναι το σίγουρο: κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό όταν το στομάχι γουργουρίζει, τα παιδιά έχουν ανάγκες και τα χρέη τρέχουν. Ζητάς να δραπετεύσεις από τα δεσμά της υλικής σου υπόστασης όμως φαίνεται πως αυτό είναι δυνατόν μόνο για όσους έχουν λύσει τα προβλήματα της διαβίωσης. Οι φιλοσοφικές ανησυχίες άνθισαν σε όλες τις εποχές στους αριστοκρατικούς ή μεγαλοαστικούς κύκλους όταν το σώμα χορτάτο αναπαυόταν και το πνεύμα πεινασμένο τριγυρνούσε. Το χειρότερο είναι ότι πολλές από αυτές τις θεωρίες χρησίμευσαν στη συνέχεια για να κρατούν τους λαούς σε καταστολή, διδάσκοντας την υπομονή και την εγκαρτέρηση. Ναι, δε διαφωνώ η αιώνια γαλήνη προϋποθέτει την εξάλειψη της απληστίας, του μίσους και της εξάρτησης από τα υλικά αγαθά αλλά μην ασπάζεσαι κάτι τέτοιο με παχυλές καταθέσεις στις τράπεζες, μέσα στο πολυτελές σου σπιτικό με τους υπηρέτες. Ούτε να απαιτείς να σε αγαπά και να σε καλοδέχεται ο συνάνθρωπός σου που βλέπει την ανισότητα εις βάρος του να μεγεθύνεται ό,τι κι αν κάνει. Θέλω να υποστηρίξω την απελευθέρωση του πνεύματος/ ψυχής (όπως θέλει κανείς ας το ονομάσει) από τα ταπεινά του ένστικτα και την ενασχόλησή του με πιο υψηλά νοήματα αλλά απαραίτητη προϋπόθεση είναι πρώτα η εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών ζωής για όλους, κοινωνική δικαιοσύνη, παγκόσμια ειρήνη........
(πάει μακριά η βαλίτσα)
Ουφ!
Η ανάρτηση είχε θέμα την κατάσταση "νιρβάνα" όπως σου έρχεται στο μυαλό μιαν ανοιξιάτικη αυγή που όλα μοιάζουν γαλήνια και θέλεις με μια ανάσα να αλλάξεις τον κόσμο μα όλα πάλι στο οικονομικό καταλήγουν.