Πρελούδιο στο Χειμώνα.

Η αλήθεια είναι πως επέστρεψα στον πατροπαράδοτο τρόπο: μολύβι και χαρτί. Είναι πιο άμεσο και απλό όταν πνίγεσαι. Πολλοί από τους e-φίλους μου εξαφανίστηκαν επίσης. Μουγγοί μπροστά σε αυτά που ζούμε; Όχι, μόνο που δεν έχει νόημα να ανταλάσσουμε μιζέρια. Ούτε να επαναλαμβανόμαστε διαρκώς. Οι ιδεολογίες παραμένουν. Οχυρωμένες γερά, δεν ταράζονται. Οι στρατιώτες όμως λιγοστεύουν. Κουράστηκαν; Έπεσαν μαχώμενοι; Ανασυντάσσονται; Απ' όλα. Τα φρούριά μας επικοινωνούν με ταξιδιωτικά περιστέρια πάνω από γη που καίγεται ή είναι ήδη καμμένη. Ζούμε το παραμύθι μας. Άλλοι πιστεύοντας πως μπορούν να σώσουν τον κόσμο. Άλλοι "κρατώντας μια σπίθα τρεμάμενη στις υγρές μας παλάμες" και προσέχοντας μη σβήσει κι αυτή και μείνουμε στο απόλυτο σκοτάδι. Παρηγορούμε ο ένας τον άλλο με τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες. Μεθάμε με παλιά κείμενα και φιλοσοφίες. Εθελοτυφλούμε και κρύβουμε τα κεφάλια μας στην άμμο. Ψιθυρίζουμε "γίνε αυτό που θέλεις οι άλλοι να βλέπουν σε σένα". Προσπαθούμε. Θα επιζήσουμε του Μεσαίωνα προσδοκώντας μια Αναγέννηση. Νομίζω πως θα έρθει: με τον ένα ή άλλο τρόπο. Σκληρά. Καμιά γέννα δεν είναι ποτέ εύκολη. Ταϊστε τα περιστέρια: μην τα αφήνετε να χάσουν το δρόμο. Φροντίστε τα τείχη σας. Δουλέψτε εσωτερικά. Οι επαναστάσεις γεννιούνται από το εποικοδόμημα. Το δικό μας εποικοδόμημα είναι άναρχο, σαν τις πόλεις μας. Δεν υπάρχει αστική τάξη, δεν υπάρχει εργατική τάξη, υπάρχουν συντεχνίες, συμφέροντα, κρατισμός που υπηρετεί ιδιώτες, ελεύθερη αγορά που εξαρτάται από το δημόσιο, όλα ένα κουβάρι, ούτε καπιταλισμός, ούτε φεουδαρχία/ σκέτη, φτηνή αγοραπωλησία. Ακόμη και στις φυλές της ερήμου ή των Ινδιάνων στην Αμερική πριν τον Κολόμβο υπήρχε κάποιο σύστημα. Έστω και μια σωστή εφαρμογή του φιλελευθερισμού θα ήταν ένα βήμα προς το σοσιαλισμό μακροπρόθεσμα. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Φυλάξτε τους σπόρους σας: έρχεται ο Χειμώνας. Φυτέψτε τους βαθιά. Θα φυτρώσουν...