Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Το δεύτερο φεγγάρι

Αγκομαχούσε να υψωθεί πάνω από τις πολυκατοικίες. Πάλευε να τρυπώσει μέσα από τις μισόκλειστες γρίλιες. Δυσκολευόταν να βρει ένα ονειροπόλο βλέμμα να καθρεφτιστεί. Και ζήλευε ανείπωτα εκείνο το πρώτο φεγγάρι της εξοχής όσο πόνο κι αν είχε προκαλέσει.

Κάποτε σε αυτή τη γωνιά ήταν ένας θερινός κινηματογράφος. Δεν είχε προβλήματα τότε το φεγγάρι- είτε ολόκληρο είτε μισό- ξελόγιαζε τον κόσμο προβάλλοντας πίσω από την οθόνη και κλέβοντας την παράσταση. Τώρα οι άνθρωποι είχαν άλλες έγνοιες- πού μυαλό να ασχοληθούν μαζί του. Δεν είχαν τότε προβλήματα, θα αναρωτηθείς... Αν είχαν λέει! Και προβλήματα είχαν και φτώχεια είχαν. Είχαν όμως κι ελπίδα και αλληλεγγύη και συμπόνοια... Όρεξη για ζωή. Τώρα γιατί είναι έτσι σαν τσαλακωμένοι και δε σηκώνουν τα μάτια ούτε καν γι' αυτό το δόλιο το φεγγάρι ώστε να μην αισθάνεται και τόσο... δεύτερο;

Ας του κάνουμε ένα χατήρι να ζήσουμε ένα βράδυ ξέγνοιαστο απόψε...
Once in a blue moon....

3 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Τώρα πρέπει να το βλέπεις/ κάποια βλακεία είχα κάνει με το σύνδεσμο. Thank you dear και καλωσήρθατε από τας διακοπάς!

      Διαγραφή
  2. Μία από τις χειρότερες συνέπειες της κρίσης είναι η μη απόλαυση του καλοκαιρινού φεγγαριού. Εύχομαι την τρέχουσα χρονιά να ανακτήσουμε την όραση, το μυαλό μας και το χαμένο μας συναίσθημα...






    ΑπάντησηΔιαγραφή